Op zaterdag 29 juni 2019 zijn de nieuwe ‘oude’ vestingpoorten, de Veldpoort en de Maaspoort op karakteristieke wijze onthuld.
Inwoners van Stevensweert liepen in middeleeuwse klederdracht door de Veldpoort, gevolgd door de schutterij die openingsschoten loste – zie de foto’s.
Désirée Tonnaer, de kunstenares uit Maastricht was vanzelfsprekend aanwezig en legde in het kort uit hoe zij tot de ontwikkeling van de poorten is gekomen.
“Twee hoge cortenstalen poorten herinneren aan het rijke verleden van Stevensweert dat in de 17e eeuw beschermd werd door een stervormige aarden vestingwal, in 1633 aangelegd door de Spaanse bezetters. Deze woonschutplek werd ontsloten door twee poorten, de Maaspoort en de Veldpoort. Elke poort had een andere functie. De Veldpoort ontsloot de vesting om de landbouwvelden en weilanden te bereiken.
De Maaspoort leidde naar de Maas waarop tol werd geheven en van waaruit de verdediging tegen de Staatse agressor (de Hollanders) werd afgeweerd. Echter, in 1702 werd de vesting door de Hollanders ingenomen.
Stevensweert groeide in de loop der eeuwen ver buiten de begrenzing van de, in het dorp niet meer zichtbare, voormalige vesting.
Vandaar dat de historische locatie van, in het bijzonder de veldpoort, een beetje ‘schuurt’ als plek voor een kunstwerk. Daar lag voor mij, als kunstenaar, de uitdaging. Ik heb gestreefd naar eenvoud. Cortenstalen lange ranke poortelementen verwijzen naar de voormalige poorten. In de perforatie van de poorten zijn voorstellingen aangebracht, refererend aan de functie van elke poort, in de wand van de Veldpoort heb ik, symmetrisch, twee halmen verbeeld. Symmetrie geeft rust. In de wand van de Maaspoort heb ik ‘ad randam’, in verschillende maten, gaten laten laseren. Deze verwijzen zowel naar de munten van de tolheffing alsook naar de kanonskogelgaten die de val van de vesting hebben veroorzaakt. Aan de binnenkant van de dubbelwandige poortelementen heb ik verlichting ontworpen. Zo worden deze herinneringspoorten overdag en ’s avonds verschillend beleefd. Rijden door de verlichte poort is als rijden door een flits aan licht; een flits van herinnering aan een boeiend rijk collectief verleden van de “Stevensweertenaren”.
